De tien woorden in dit verhaal zijn:
schrift, magneet, rondje, tekening, fopcadeautje, vogelhuisje, plant, WC, uil en plak
Verhaal:
‘Koos het is droog. Het zonnetje komt zelfs al tevoorschijn. Zullen we even met je woefke een rondje gaan lopen?’ ‘Ja ma, daar heb ik wel zin in. Ik ben zo klaar. Ik zit op de WC.’
In de keuken snijdt ma een dikke plak van de koek. Ze doet het ingepakt in haar jaszak. Koos vindt koek erg lekker. Mam hoort het kraantje in de toilet lopen. Er worden handen gewassen. Dat vergeet Koos dus niet! Als Koos het kleinste kamertje verlaat, pakt hij zijn jas van de haak in de gang.
‘Welke kant zullen we uitgaan? Naar het park of de weg om ons dorp volgen?’ ‘Oh Mams, ik denk er net aan dat Rudolf mijn schrift meegenomen heeft in zijn tas! Het regende toen we uit school kwamen. Ik had geen tas bij me. Ik wilde de tekening, die ik erin gemaakt had thuis afmaken’.
‘Laten we dan maar naar het park gaan! Heb je de poepzakjes bij je?’, vraagt ma. ‘Er zitten nog 2 in de verpakking’, antwoord Koos. ‘Dan moet er nodig een nieuw voorraadje bijkomen! Help even mee om dat te onthouden!’ ‘Ja ma!’, Koos kijkt rond.
‘Oh mam kijk daar eens. Daar staat een vogelhuisje op een paal’. Koos wijst in de richting van een tuin met een groot gazon. Op de achtergrond staat een mooie plant met bloemen: een rozenstruik. ‘Er zit een vogel bovenop’. ‘Dat is wel heel apart. Dat heb ik nog nooit gezien.’ En wat is er te zien: een uil! Hij zit heel trots rond te kijken.
Joepie, de hond heeft geen geduld meer en trekt aan de riem. Ze lopen verder. Als ze bij het huis waar Rudolf woont komen, hebben ze pech. Er is niemand thuis in het huis waar Rudolf woont komen, dan maar verder naar het park.
Als ze daar aankomen, zegt mam lachend. ‘Ik heb een pakje voor je. Joepie is vandaag jarig. Ik vind het leuk om jou iets te geven. Het is jouw hond’. Koos kijkt verbaasd.
‘Ik denk dat ik weet wat het is.’ Vlug pakt hij het cadeautje uit. ‘Mm, lekker maar ik dacht, dat het iets anders was. Een magneet, want daar had ik om gevraagd. Maar pa zei toen, dat ik daar maar even op moest wachten. Het is dus een fopcadeautje.’ Hij strijkt Joepie over zijn kop. ‘Vandaag 4 jaar. Ik was het vergeten. Krijg jij een groot stuk van de koek.’ Samen smullen ze ervan. Mams neemt er een filmpje van. Dat is een leuke herinnering!
