De 10 woorden in dit verhaal zijn:
speelgoed, handschoen, trouwjurk, knoopsgat, broekzak, dwarsfluit, koor, microfoon, steen en weiland
Keetie en Amira lopen langs een weiland. Ze hebben zo’n lol samen. ‘Wie van ons vindt het eerste zo’n oude steen, als Julius gevonden heeft?’, roept Keetie. ‘Dan moet je wel naar de grond kijken. Die zware dingen vliegen niet door de lucht! Alleen als je er mee smijt!’, gilt Amira. ‘Maar dan krijg je spijt!’, zegt Keetie.
Ze lopen een poos te zoeken. Maar dat verveelt gauw als je niets vindt. ‘Weet je wat we doen? We stoppen ermee. Laat Julius en zijn vader, die er veel van weet, maar verder zoeken, als zij dat graag willen!’, zegt Amira. ‘Weet je waar ik zin in heb? Om even naar het dorp te gaan! Milou de juf van de zanglessen gaat vandaag trouwen. Ik hoorde net in de verte al wat muziek. Als je goed luistert hoor je nog iemand die dwarsfluit speelt!’
‘Laten we er dan snel heen gaan!’ ‘Hé, ik zei snel, maar niet dat je jouw handschoen dan maar moet laten vallen, omdat die te zwaar zou zijn. Het is geen kei!’ ‘Ik heb hem niet laten vallen. Hij is ergens uit gevallen. Uit mijn broekzak!’ ‘Heb je de andere wel? Je hebt twee handen!’ Gelukkig is het stel compleet!
Ze hoeven niet te raden waar ze heen moeten. Richting het lawaai! Het is een beetje winderig en frisjes. Amira sluit haar jas goed. De knoop krijgt ze maar moeilijk door het knoopsgat. Het lukt! Ze lopen het dorp binnen.
Keetie blijft stilstaan voor de winkel met speelgoed. ‘Kijk eens, wat een mooie pop!’ ‘Wij zouden toch naar een mooie grote pop gaan kijken. Een met een trouwjurk aan!’, zegt Amira lachend. Ze zijn net op tijd om die grote “pop” te zien. Ze stapt uit een rijtuig, geholpen door haar man. In het gemeentehuis zijn ze al geweest. Nu de kerkdienst nog. Het koor heeft zich in twee rijen opgesteld, daar tussendoor lopen ze naar de ingang van de kerk. Als ze naar binnen gaan, wordt er in de kerk hard gepraat.
Iemand roept: ‘Kan die microfoon wat zachter gezet worden! Het is hier geen voetbalveld!’ Enkele mensen kunnen lachen om die opmerking. Zelfs de bruidegom!
De bruid kijkt even boos opzij naar hem. Toch gaan ze allebei met een blij gezicht naar binnen.
.
